Wisława Szymborska – poważna Noblistka, uznana poetka, autorka wierszy przesiąkniętych głębokim intelektualizmem, ale również kobieta o niebywałym poczuciu humoru, dzięki czemu czyniła świat zabawniejszym i jaśniejszym. Mówiła: „Żart jest najlepszą dla mnie rekomendacją powagi” i w związku z tym humor i mądrość stanowią w jej poezji harmonijny duet, a sarkazm, autoironia oraz pewna doza sceptycyzmu uzupełniają, a czasami podważają uznane powszechnie prawdy.
W 2003 roku poetka publikuje żartobliwe utwory, które zostają wydane w zbiorze pt. „Rymowanki dla dużych dzieci”. Bawi się słowem, jak i gatunkiem literackim. Pisząc limeryki, tworzy swoje małe „neogatunki”, pojawiają się „moskaliki”, „lepieje”, „altruitki”, „podsłuchańce”. Często dowcipnie zestawia ze sobą słowa i obrazy, a jej pasją staje się wyklejanie surrealistycznych kolaży operujących nieco absurdalnym humorem.
Szymborska zestawia żart z powagą życia codziennego, a obłaskawianie niełatwej rzeczywistości w jej poetyckim świecie odbywa się właśnie przy pomocy humoru. To śmiech sprawia, że złowrogie fakty, niedobre przeczucia, smutek zdają się być „rzeczą ludzką”. Dlatego też w dzisiaj, w tak trudnym dla wszystkich czasie, zachęcamy do sięgnięcia po wiersze Wisławy Szymborskiej.
Bibliotekarki
